Yes, eindelijk is het zover: we vertrekken vandaag voor drie weken naar Japan, het land van de Rijzende Zon! Na er lang naar uitgekeken te hebben, is de grote dag aangebroken!

Ondanks dat we vaker bijzondere reizen hebben gemaakt, is deze extra speciaal omdat we met zijn drieën gaan: onze zoon Jurriaan van anderhalf gaat voor het eerst mee op reis met het vliegtuig!

Geen idee wat we er van kunnen verwachten. Onze eerdere autovakantie naar Italië ging super goed en Jurriaan kan zich goed zelf vermaken. Een hele dag in de auto ging goed, maar hoe zal hij reageren op het vliegen? Op het hoppen van hotel naar hotel en het vele reizen met OV? Hoe zal hij het eten vinden en wat zijn de alternatieven als hij het echt niets vindt (Japanners eten bijvoorbeeld erg weinig fruit en fruit schijnt erg prijzig te zijn)? Kunnen we nog wel wat doen met Jurriaan zijn vele slaapjes? En hoe trekken wij het om behalve met onze eigen backpacks ook kinderkleding, luiers, hapjes, speelgoed, een buggy en natuurlijk Jurriaan zelf mee te slepen? Maar voornamelijk hebben we er ongelooflijk veel zin in en kijken uit naar de avonturen die we met ons gezinnetje gaan beleven!

In tegenstelling tot eerdere reizen gaan we behoorlijk goed voorbereid op pad. Meestal leggen we alleen de eerste nacht(en) en eventueel hotels of activiteiten die we specifiek aan willen doen van tevoren vast. Nu hebben we alle hotels vastgelegd en hebben een Railpass aangeschaft, waarmee we onbeperkt met de trein door Japan kunnen reizen. Ook doen we minder plaatsen aan en blijven daar langer dan we normaalgesproken deden. Deels om het gezeul met bagage te beperken en simpelweg ook omdat we verwachten dat we minder op een dag kunnen doen dan zonder kinderen. Verder is de Lonely Planet onze vriend en bekijken we ter plaatse hoe we de dagen invullen.

Ons schema voor de komende 3 weken ziet er als volgt uit:

• 9 nachten Kyoto
• 3 nachten Takayama
• 3 nachten Kawaguchi-ko
• 6 nachten Tokyo

De reis

Rond 11 uur zouden we worden opgehaald door een taxi richting Schiphol. Dit keer geen OV naar schiphol maar lekker luxe met de taxi. Nouja, luxe... we hadden een of andere karige taximaatschappij ingeschakeld en dat hebben we geweten ook: de taxi was aan de late kant en had geen kinderstoel mee (ivm drukte Koningsdag). "Het kan prima zonder autostoel, want ik rijd heel netjes en rustig"... (yeah right). Lekker verantwoord met een anderhalf jarig kind, maar we hadden inmiddels geen keus meer en hebben Jurriaan maar op schoot genomen.

Er stond flinke file bij de afslag naar Schiphol, maar gelukkig wist de chauffeur een route waardoor we daar niet in hoefden (dat dan weer wel) waardoor we goed op tijd bij de vertrekhal aankwamen.

Eenmaal aangekomen op Schiphol ging alles als vanouds: bagage inchecken, door de douane en security, wat eten, wachten tot we kunnen boarden.. Met de kleine in de buggy mochten we wel hier en daar een rij overslaan en het was even wennen dat we bij de douane met het gezin bij elkaar moesten blijven. We waren gesplitst over verschillende rijen, maar dat was met de kleine zeker niet de bedoeling omdat Jurriaan alleen met ons beiden het land uit mag. Beginnersfoutje...

Eindelijk ging het dan gebeuren: we mochten boarden. Ook weer met voorrang dus Jurriaan kon lekker alvast zijn ogen uitkijken in het vliegtuig. En dat deed hij: hij stond als een prins aan het raampje rond te kijken naar al dat moois dat er gaande was rondom het vliegtuig. Totdat... er een heel enge Japanse jongen met mondkapje naast hem ging zitten en Jurriaan van druk rondkruipend ineens wegdook bij zijn moeder op schoot.

Dan de vlucht, hoe zal dat gaan? Wij bereidden ons voor op een zware elf en een half uur durende vlucht en elk kwartier zonder huilen is een kwartier winst. En er zaten aardig wat jonge kinderen op de vlucht dus dat gaat wat worden... Om Jurriaan bezig te houden, hebben we in ieder geval twee kleinigheidjes voor hem meegenomen: een flapjesboek van Kikker en een speelgoedautootje. Hopen dat hij daar even zoet mee is.

We hebben er bij het boeken voor gekozen dat Jurriaan bij ons op schoot reist. Dat mag nog tot twee jaar en leek ons prima, aangezien een eigen stoel ook een compleet extra (iets goedkoper dan normaal) ticket zou betekenen. Wat we niet wisten, en waar we bij het zich als premium luchtvaartmaatschappij profilerende KLM negatief over verrast werden, is dat geen eigen stoel ook betekent dat Jurriaan geen maaltijden kreeg. Dat terwijl om hem heen allerlei iets oudere kinderen met wel een eigen stoel knutselpakketten en een kindermenu kregen voorgeschoteld. Daar had KLM op zijn minst iets duidelijker over kunnen communiceren of dat als een (eventueel betaalde) extra aan kunnen bieden. Gelukkig schoot een sympathieke stewardess ons te hulp en bracht na het uitserveren van de maaltijden alsnog een overgebleven maaltijd langs.

Het vliegtuig vertrekt. Jurriaan kruipt lekker tegen zijn moeder aan en vindt de filmjes van Bluey het vliegtuigje van het in-flight engertainment system geweldig. Tot nu toe gaat het goed, Jurriaan aardig relaxed, nog maar 11 uur te gaan...