Al weer bijna klaar in Myanmar

Vandaag is her weer tijd om terug te gaan naar Yangon, waar we onze reis door Myanmar twee weken geleden startten en via waar we morgen weer uit Myanmar vertrekken richting Bangkok en vervolgens Nieuw Zeeland.

Aangezien we lekker uit hebben geslapen, was het buiten al een beetje opgewarmd toen we gingen ontbijten; helaas had ik nog wel last van mijn rug.

Er staat een lange reis op de planning: eerst twintig minuten met een bootje naar de haven, dan een uur met de taxi naar het vliegveld. Vervolgens via Mandalay met het vliegtuig naar Yangon en daar nog met de taxi naar het hotel. Dit alles kostte een uur of vijf, wat niets is vergeleken met de minstens drie keer zo lang durende busreis die we ook hadden overwogen.

Het vliegveld van Heho was weer een belevenis, waar we na het inchecken buiten bij de ingang van het vliegveld moesten zitten wachten totdat er ineens een mannetje langskwam om aan te geven dat we NU moesten boarden, om vervolgens nog een kwartier te zitten wachten in een vertrekruimte. Net als bij de vorige vlucht komt er geen paspoort aan te pas en staat er geen naam op de boarding passes en ook geen stoelnummer en vertrektijden.

Aangekomen in Yangon was het nog even een uurtje rijden met de taxi totdat we uitkwamen bij het Grand Laurel hotel, waar we de eerste nachten in Myanmar ook hadden geslapen. De met felgekleurde knipperlichtjes versierde kerstboom stond nog steeds in de lobby, evenals dezelfde breed glimlachende en verlegen jongen en meisje achter de balie.

Heel attent van het hotel, kregen we als vaste gasten een upgrade naar een van de mooiste kamers aangeboden, met mooi uitzicht op de Shwedagon Paya pagoda. Nog moe van de reis waren we nogmaals gegeten in restaurant Monsoon en hebben het niet al te laat gemaakt.